Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Εγχειρίδιο ελευθερίας

Θυμούμαι που εθκιάβασα τούτο το βιβλίο του Νίκου Δήμου. Έδωκεν μου το η φίλη μου η Μ. που μπορεί να μεν εν αναρχικιά, κομμουνίστρια, αντι-εξουσιάστρια και ότι άλλο θέλετε, αλλά εν πνεύμαν ελεύθερον τζαι επαναστατικόν, πολλά παραπάνω που μένα, τζαι είπεν μου ξέρεις θκιάβαστο τούτο. Ειδικά τζείνον το κομμάτιν που λαλεί ο Νίκος Δήμου ότι οι αναρχικοί εν απαραίτητοι σε μιαν κοινωνία, γιατί εν πιο ευαίσθητοι που το μέσο πολίτη σε θέματα ελευθερίας, αρέσκει της πολλά τζαι άμαν έχουμε τέθκοιες συζητήσεις τζι εγώ λαλώ πως διαφωνώ με τη φιλοσοφία των αναρχικών, πάντα θυμίζει μου το τούτο ως επιχείρημα, τζαι εν έχω άλλη απάντηση. Γιατί έσιει δίκαιον. Τζαι η Μ. τζαι ο Νίκος Δήμου.

Τούτη τη φράσην εθθυμήθηκα την εχτές-προχτές θκιαβάζοντας τον Πολίτη (ηλεκτρονικά γιατί σε έντυπο μόνο το De Standaard βρέθεται δαμέ τζαι εν στα ολλανδέζικα), έτσι εντελώς συνειρμικά. Εθκιάβασα θκυό άρθρα που λαλείτε. Το ένα για την ποινικοποίηση της κουκούλας, τζαι το άλλο για την ταυτοποίηση των στοιχείων τζείνων που γοράζουν κάρτες κινητών. Ακούω ειδήσεις κάθε μέρα δαμέ τζαι ούτε το έναν άκουσα ούτε το άλλο. Είμαι μακριά τζαι εν ξέρω, αλλά θυμούμαι ότι στα αντίστοιχα νομοσχέδια στην Ελλάδα, υπήρχεν μεγάλη αντίδραση, τζείνη η κουκούλα εσυζηθκιέτουν καθημερινά. Τζαι προς Θεού εν κάμνω σύγκρισην με τα ελληνικά δεδομένα για να υποδείξω έναν πρότυπο προς μίμηση, μεν με παρεξηγείτε, απλά έθελα να δείξω το πόσο διαφορετικά επίπεδα ευαισθησίας υπάρχουν στον περιορισμό της ελευθερίας τζαι σε ατομικό τζαι σε κοινωνικό επίπεδο.

Άμαν ζεις σε μια κοινωνία με άλλους ανθρώπους πάντα περιορίζεται η ελευθερία σου, εκ των πραγμάτων, με κάποιο τρόπο η ελευθερία σου τζαι η ελευθερία των άλλων πρέπει να συγκρούονται όσο το δυνατόν λιγότερο. Γι'αυτό κάποιους συμβιβασμούς στην ελευθερία μας ούλλοι κάμνουμεν. Αλλά στο σημείο που να είμαστεν ακόμα ελεύθεροι. Τούτη η ισορροπία βέβαια εν δύσκολον να βρεθεί. Τζαι το σύστημα, το οποιοδήποτε σύστημα, όπουδήποτε, προτιμά τα άτομα να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερη ελευθερία, λειτουργούν τα πράματα καλλύτερα (καλλύττερα για ποιον; για τζείνον που θέλει να το εκμεταλλευτεί υποθέτω). Τζαι εν δύσκολο να απαντήσεις. Πότε η ελευθερία που σου στερείται εν υπερβολική; Πότε η στέρηση εν αχρείαστη; Τζαι πότε καταλάβει το κάποιος;

Εν είμαι τζιαμέ τζαι εν ξέρω τι γίνεται, αλλά που το λλίον που ξέρω τους ανθρώπους στην Κύπρο, μάλλον εν θα ασχοληθήκαν τζαι πολλά με το θέμα. Ίσως να μεν εννεν τζαι πολλά σημαντικό. Για την κυπριακή κοινωνία. Το τι μπορεί να σημαίνει η απαγόρευση της κουκούλας. Η στέρηση της ελευθερίας κάποιου να φορεί ότι θέλει, επειδή κάποιος άλλος μπορεί να το χρησιμοποιήσει με αρνητικό τρόπο. Το να πρέπει να δώκεις πλήρη στοιχεία για να γοράσεις μιαν so easy. Το να απαγορεύεται να φορείς σιάρπαν στο γήπεδο. Τι θα κάμουν οι οπαδοί τζείνες ούλλες τες σιάρπες. Το να βάφεις τη φάτσα σου στα χρώματα της ομάδας σου. Στο άρθρο μάλιστα ελάλεν ότι η αρχική ιδέα ήταν να απαγορευτούν τούτα ούλλα τζαι πόξω που τα γήπεδα, πράγμα που απορρίφθηκε, αλλά....

Ούλλοι ξέρουμε ότι εν λάθος, ακόμα τζαι τζείνοι που το προτείνουν ξέρουν ότι εν λάθος. Εν ένα μέτρο που εν θα λύσει τα προβλήματα, όπως το ξυλοκόπημα τζείνου του ανθρώπου. Αλλά προσπαθούν να το περάσουν. Για να δείξουν ότι κάμνουν κάτι. Αναρωτιέμαι αν αναρωτήθηκε κανένας στην Κύπρο, πόσο καταπάτηση εν τούτον το πράμαν. Νομίζω ως κοινωνία, τζαι μακάρι να είμαι λάθος, εν έχουμε τόσο ευαίσθητα ραντάρ προς τη στέρηση της ελευθερίας. Ίσως γιατί επεράσαμεν που καταστάσεις ακραίας καταπάτησης τζαι στέρησης της ελευθερίας, τζαι τούτα φαίνουνται μας τίποτε. Δεν ξέρω. Ίσως γιατί ο νους μας εν αλλού, έχουμε πιο σημαντικά προβλήματα που τούτον, ειδικά έναν εν τόσο μεγάλο, που εν μας αφήνει νου για τίποτε άλλο. Τζαι τούτον λογικόν ένι.

Ελπίζω μόνο να μεν περάσουν οι νόμοι, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Συγγνώμη κύριοι, αλλά ή που κάμνεις πρόληψην ή που τιμωρείς κάποιον ΑΦΟΥ κάμει κάτι. Τούτον το πράμαν, εν εμπίπτει ούτε στην μιαν περίπτωση ούτε στην άλλη. Βάλλοντας πρόστιμον κάποιου επειδή φορεί κουκούλα εν σαν να τον τιμωρείς σε περίπτωση που κάμει κάτι. Τούτον έννεν πρόληψη, εν συμπεριφορισμός πελλάρα, τζαι πρωτοετής φοιτητής ψυχολογίας στο πρώτον εξάμηνον εννά σας ελάλεν ότι τούτον εν δουλεύκει. Αλλά προφανώς εν ερωτήσετε τι δουλεύκει τζαι τι όι.

Τζαι ελπίζω τζείνον το ένα μεγάλο πρόβλημα να λυθεί να τελειώνουμε, να ασχοληθούμεν τζαι με τίποτε άλλον.

ΥΓ. Το βιβλίο θκιαβάστε το. αλήθκεια. Τζαι μεν το γυρέψετε στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, εν υπάρχει. Γιατί άραγες σου;

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Γυναικεία ερωτήματα ΙΙΙ

Πάντα αναρωθκιούμουν γιατί λαλούμεν για τες ευρωπαίες γυναίκες ότι εν του πιο φυσικού, του πιο τριχωτού, όχι τζαι πολλά της αποτρίχωσης ρε παιδί μου.


Εν θέλω να σας το χαλώ, αλλά τζαι τούτον νομίζω απάντησα το. Βλέπετε πολλοί νομίζουν ότι εν ο φεμινισμός. Εγώ πάλε πιστεύκω ότι εν ο καπιταλισμός. Γιατί χρυσή μου άμαν κοστίζει 40 ευρώ να αποτριχώσεις τα πόθκια σου ΜΟΝΟΝ, τότε εν πολλά λογικόν να πεις "ξίκκος σου ολάν, λλίες τρίσιες εν εβλάψαν ποττέ κανέναν". Φυσικά εν θέλεις όμως να σε πουν τσιγγούνα, ότι έσιεις σύνδρομο κατοχικό κλπ κλπ, έτσι λαλείς ότι το θέμαν εν ιδεολογικόν, είσαι φεμινίστρια ρε γαμώτο. Με την τρίχα κάγκελο. Έσιει κανέναν πρόβλημα;
Κανένα απολύτως, κανένας εν πρόκειται να σου πει τίποτες, γιατί είναι γνωστό τοις πάσοι ότι απλά εν τα βάλλεις με φεμινίστριες. Problem solved.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Κι ύστερα ήρθε η ρέγγε...

Τζαι που τον μεθυσμένο Paolo Nutella που όσον τζαι εστέκετουν ανισόρροπα στη σκηνή, επίαμεν στο άλλον άκρον τον κύριο Yellowman (διάσημος τραουδιστής ρέγγε), που εχοροπήδαν πάααααανω κάααααατω στη σκηνή. Αλλά στο ασταμάτητο μιλούμεν.

Εν γι'αυτόν αλόπως που εφόρεν το αθλητικούιν το παπούτσιν του τζαι το σιόρτ του (που τζείνα που φορούν οι μπασκετμπολίστες). Προφανώς το σόου επεριλάμβανεν τζαι αθλητικές επιδείξεις. Τζαι δώστου χοροπηδητό, τζαι να κάμνει αγώνα δρόμου πάνω κάτω στη σκηνήν ο κύριος Yellowman, μόνος του. Τζαι να έρκεται τζαι πρώτος.

Τωρά μιλούμεν ένας τύπος πάνω κάτω 60 χρονών, πολλά core ρέγγε, μεγάλη μορφή λαλεί σου, που τον λαλούν Yellowman επειδή έσιει αλβινισμόν. Ναι, ναι. Τούτα ούλλα είπεν μου τα ο παρέας ο Διογένης, ένας μαύρος Βελγος με καταγωγή από Μπουρουντί τζαι πατέρα λάτρη της ελληνικής φιλοσοφίας.

Το αποκορύφωμα της συναυλίας ήταν όταν ο κύριος Yellowman εσταμάτησε να χοροπηδά, μπορεί τζαι για 10 ολόκληρα δευτερόλεπτα, έμεινεν ακίνητος στη σκηνή με τα χέρια ανοικτά τύπου Ιησούς ο Ναζωραίος, το κοινό που κάτω να τον αποθεώνει δώστου τζαι μετά πάλε ξανά, το λαγουδάκι της Duracel. Ομολογώ ήταν η πιο παράξενη συναυλία ever.

Επήρα το όμως απόφασην. Εν υπάρχει περίπτωση να πετύχω νηφάλιον ερμηνευτή σε τούτη τη χώρα, εκτός τζι αν πάω στην όπερα. Τζαι πάλε εν ξέρεις τζαι σίουρα.


Υ.Γ.: Αν δεν είδες δίμετρον ράσταμαν να κάμνει το αεροπλανούιν μα τω θεώ εν είδες τίποτε. Μετά που κάτι τέθκοια πραγματικά σκέφτεσαι τζείνον το "Μακριά από τα ναρκωτικά", το "Just say no", τζαι ούλλες τες εκστρατείες του ΚΕΝΘΕΑ. Για μια ζωή χωρίς ναρκωτικά ρε γαμώτο!!!

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Μυρωθκιές

Που ούλλες τες αισθήσεις η πιο μυστηριώδης εν η όσφρηση. Μπορεί να φταίει που εν τόσον δύσκολο να τη μελετήσεις, που έννεν τόσον επιδεικτική τζαι εντυπωσιακή όσον άλλες αισθήσεις, εν ξέρω. Πάντως εν η αλήθκεια ότι εν ξέρουμε πολλά για το πως δουλεύκει. Οι επιστήμονες, από ότι νομίζω δηλαδή, εν ξέρουν ακόμα με ποιο ακριβώς τρόπο οι μυρωθκιές καταφέρνουν να συνδέουνται τόσον έντονα με το συναισθηματικό κομμάτι των καταστάσεων, αλλά ξέρουμεν ότι συμβαίνει. Τζαι γίνεται τόσον ανεπαίσθητα που εν το καταλάβεις.

Θορείς μιαν έντονην σκηνήν τζαι λαλείς "α, τούτον εννά αποτυπωθεί στην μνήμη μου", αλλά σπάνια λαλείς το για μυρωθκιές. Με τες μυρωθκιές απλά συνειδητοποιάς το τζείνην την ώραν που ξαναμυρίζεσαι κάτι τζαι κατακλύζει σε συναίσθημαν. Τζαι συνήθως η ανάμνηση μιας μυρωθκιάς εν τόσον έντονη που εν μπορείς να την μπερδέψεις με τίποτε άλλο.

Η μυρωθκιά του κρεμμυθκιού την ώραν που τσιγαρίζεται, που με έφκαλεν που το δωμάτιον μου την πρώτη νύχτα σε τούτο το κτήριο με τες πυτζάμες. Η μυρωθκιά του τραχανά την ώραν τζείνην που εν έτοιμος. Η μυρωθκιά που αναδύεται που το μίγμα των κιοφτέδων την ώραν που βάλλεις την κανέλα. Η μυρωθκιά του μαντορινιού την ώραν που το καθαρίζεις.

Η μυρωθκιά των φρεσκοπλυμένων ρούχων (με το dixan όμως).

η μυρωθκιά της ελιάς τζαι της λεμονιάς.

Η μυρωθκιά του ιδρώτα άμαν θκυό κορμιά ξαπλώνουν δίπλα δίπλα, που εν εντελώς διακριτή που τη μυρωθκιά του ιδρώτα του γυμναστηρίου ή ακόμα τζαι του ιδρώτα της κυπριακής λαλλαρκάς.

Κάποιες μυρωθκιές εν τόσον βαθιά αποτυπωμένες τζαι τόσον στενά συνδεδεμένες με όμορφα συναισθήματα, που σε συγκλονίζουν...

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

όλοι ALERT στο δρόμο

Ήθελα απλά να ανακοινώσω κι εγώ αυτά που πιθανότατα ήδη ξέρετε, αλλά εν το μόνον που μπορώ να κάμω δαμέ που είμαι. Τη Δευτέρα ξεκινά η έφεση για την υπόθεση των 10 αστυνομικών που αθωώθηκαν τζαι τη Δευτέρα το πρωί, 9:30 η ώρα, η ALERT οργανώνει διαδήλωση έξω από τα δικαστήρια.

Εν πρωίν τα γέριμα τζαι εν δύσκολο, αλλά όσοι μπόρετε να πάτε, πιαίννετε. Ούλλοι εσείς που ήσασταν στες πορείες πριν λλίους μήνες μαζί μου, εσυμμετείχατε σε κάτι πολλά σημαντικόν που εξεκίναν. Για πρώτη φορά, στη δική μου ζωή τουλάχιστον, οι πολίτες είπασιν "όπα ρε μάγκες, περιπαίζετε μας; εν τζαι τρώμεν κόνναρα, έχουμεν μμάθκια τζαι θορούμεν, τζαι εν κάμνετε ότι θέλετε δαμέσα, είμαστεν δαμέ τζαι είσαστεν υπόλογοι σε ούλλους μας". Συνεχίστε τζείνον που εξεκίνησεν. Εν εξίσου σημαντική η παρουσία σας τη Δευτέρα όσον ήταν τζαι τότε. Ίσως τζαι πιο σημαντική τωρά. Η αντίδραση της κοινωνίας μας σε τούτον το ένα ζήτημα είναι κρίσιμη τζαι για τα υπόλοιπα. Το τι θα δείξουμε στους άρχοντες σε αυτό καθορίζει και το πως θα συμπεριφερθούν την επόμενη φορά. Αν δείξουμε ότι αντιδράσαμε όταν έγινε κάτι, αλλά μετά που επέρασεν ο τζαιρός εξιάσαμεν το, τζαι αφήκαμεν τους να κάμουν ότι εθέλαν εξαρχής, ουσιαστικά λαλούμεν τους ότι τζαι την επόμενη φορά το μόνο που χρειάζεται να κάμουν είναι να καρτερούν να ξιάσουμεν.

Ας μεν το επιτρέψουμεν τούτο....

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Paolo Nutini

Επειδή η σχέση μου με τη μουσική περιορίζεται στο να ακούω μουσική στο ραδιόφωνο όταν ξυπνώ, όταν ντύνουμαι, όταν διαβάζω, όταν ξεκουράζομαι κλπ κλπ. εν έχω ιδέα πόσον γνωστός εν τούτος ο άνθρωπος στους πιο σχετικούς, αν τον ξέρετε εσείς, εγώ πάντως εν τον έξερα. το όνομά του άκουσα το πρώτη φορά όταν μου είπαν "εννά έρτει τούτος ο τύπος στες Βρυξέλλες που τραγουδά κάτι μεταξύ μπλούζ και σόουλ, έρκεσαι να πάμεν;"

Καταρχήν να πω ότι ο Paolo Nutini, αν τζαι εκαρτέρουν τον τουλάχιστον μεσήλικα, εν έναν κοπελλούδιν γύρω στα 20, άτε 22-23. Τζαι σκέφτεσαι. Πως γίνεται ένας τόσον νεαρός τύπος να τραουδά μπλούζ; Ε, μετά που επία στη συναυλίαν εκατάλαβα. Κάποιες φωνές εν προδιαγεγραμμένες φίλε μου. τούτος ο μιτσής εν μπορεί να τραουδά τίποτε άλλον.

Γιατί ο Paolo Nutini έσιει ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ φωνή. Τζαι μιαν ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ μπάντα, με κιθάρες, σαξόφωνο, τρομπέτα, όλα τα καλά. Έσιει βέβαια τζαι έναν κακό συνήθειο, ονομάζεται αλκοόλ. Υποθέτουμε δηλαδή ότι ήταν πίττα, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν τζαι μαστούρα (σόρυ αλλά εν μπορώ να ξεχωρίσω τις δύο καταστάσεις). Έτσι στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας εκαρτέρας πότε εννά σωριαστεί στο πάτωμα. Αλλά εν εσωριάστηκε. Τζαι ενώ εν εξόρτωσεν (= κατάφερε) να μας πει μιαν σωστή πρόταση, "Hello brussells" ας πούμεν, τα τραούθκια του είπεν τα ούλλα κανονικότατα. Έθελα να πάω να τον αρπάξω που το γιακά τζαι να του πω "ρε κουμπάρε έτσι διαμάντι που έσιεις τι το σπαταλάς τα γέριμα; σταμάτα να πίνεις." Τέλοσπάντων.

Ο Paolo Nutini κυρίες και κύριοι:



Τζαι προς το τέλος της συναυλίας εκατάλαβα επιτέλους ποιος εν ο Paolo Nutini, γιατί είπεν μας (πλέον ήταν σαφώς πιο νηφάλιος, τζαι ετραγούδαν πραγματικά καλά. Αλλά ΠΑΑΑΑΡΑ πολλά καλά) τούτον το τραούδιν, που εν πολλά γνωστόν ρε.



Life is good and girls are georgious... τραουδά ο Νουτέλλας τζαι εγώ πάω για ύπνο.

Όβερ...

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Χουλιγκανς

Αρκεί να έρτει το χαπάριν δαμέ, αλλά στο τέλος έρκεται. Ας εν καλά το Αγρινόν που τα είπεν μια χαρά στο κείμενο του.

Μάλιστα. Ένας άνθρωπος εκατέληξεν στην εντατική. Για πελλάρες. Τζαι εννά εξεκινήσαν φαντάζομαι τα γνωστά "Καταδικάζω" στα νέα. Λες τζαι έσιει διαγωνισμόν για το ποιος θα καταδικάσει καλλύττερα. Εννά καταδικάσουν οι προέδροι των σωματείων τα έκτροπα που γίνουνται, οι οργανωμένοι φίλαθλοι, οι πολιτικοί, όπως και δήποτε, η αστυνομία. Α, ναι. Ούλλοι εννά πουν για την αστυνομία. Μετά εννά ξεκινήσει συζήτηση αστυνομίας, σωματείων, ΚΟΠ κλπ για το αν πρέπει να πάρει η αστυνομία μέτρα, η αστυνομία θα θέλει να μην ξαναεποπτεύσει αγώνα, μπλα μπλα μπλα.

Πάντως σε τούτον, συγγνώμη κιόλας, μόνον η αστυνομία εν φταίει. Εντάξει εν τζαι ξέρω δηλαδή τζαι πολλά πράματα ως προς το τι γίνεται. Αλλά τι να κάμουν άλλον; Να έβρουν ποιοι εν μέσα στες Θύρες τζαι να τους επιβάλουν κατοίκον περιορισμό, όποτε έσιει μάτς; Νομίζω κάτι τέθκοιον εκάμναν κάποτε στην Αγγλία. Αλλά εγώ εννά το έβρισκα λλίον καταπάτηση δικαιωμάτων. Να σύρνουν δακρυγόνα; Να διούν ξύλον; Να συλλάβουν τους ταραξίες; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο φίλαθλος της οποιασδήποτε ομάδας πιστεύκει ότι η αστυνομία δεν έχει δικαίωμα να τον συλλάβει. Εάν έσυρνεν τόσον ξύλον έξω που το γήπεδο θα ήταν παράνομο τζαι θα τον εσύναεν η αστυνομία. Επειδή εν στο γήπεδο δικαιολογείται;

Όι, έννεν η αστυνομία που φταίει που οι οπαδοί πορώννουνται τόσον με τες ομάδες τους. τζαι τούτοι ούλλοι που λαλούν "καταδικάζω, καταδικάζω", καλλιεργούν τούτην την πόρωση, το φανατισμό, γιατί έτσι πουλούν τες φανελλούες τζαι τες σιάρπες τζαι τα εισητήρια εισόδου στους αγώνες ρε φίλε. Ούλλα στο τέλος φτάνουν στα λεφτά.

Τζαι όι, ούτε το σύστημαν φταίει που τους ωθεί στη βία, "γιατί έτσι μας εκάμαν", ελάλεν ένας στο ράδιο σήμερα. Το σύστημαν τζαι η κοινωνία φταίει, αλλά αν εν σε κάτι που φταίει το σύστημα ρε φίλε, εν επειδή εγίνηκες 17 χρονών γαούριν τζαι εν είσαι ικανός να κάτσεις να σκεφτείς τι που τούτα που σε ωθούν να κάμεις εν καλόν τζαι τι όι. Τζαι εγώ ήμουν κάποτε 17 τζαι 16, αλλά εμπορούσα να αναγνωρίσω τζαι την ευθύνην των πράξεων μου. Εν τόσον εύκολον να κάμνεις ότι κάμνεις τζαι μετά να λαλείς φταιν οι άλλοι. Εσύ τι είσαι; Αρνίν; Ότι σου πλασάρει η κοινωνία χάφτεις το; Προφανώς είσαι. Τζαι η κοινωνία φταίει που σε έκαμεν αρνίν, αλλά μεν φκαίνεις στα ΜΜΕ να το χουμίζεσαι τζιόλας. Φίλε φίλαθλε, μπορεί να είσαι 16 χρονών, αλλά έσιεις τζαι το δικαίωμαν της επιλογής, ναι σίουρα, το περιβάλλον που εμεγάλωσες τζαι οι επιδράσεις που είσιες εδιαμορφώσαν σε, αλλά στο τέλος της ημέρας εν τα σιέρκα σου που κρατούν την ρότσαν. Μεν φκάλλεις τον εαυτόν σου πόξω, εν φταίει μόνον ο διαιτητής, μόνον οι αντίπαλοι που σε προκαλούν, μόνον οι γονιοί σου, μόνον η κοινωνία, εσύ θκιαλέεις. Τζαι εν θα μεγαλώσεις, ώσπου να πάρεις την ευθύνην των επιλογών σου.

Άμαν φκάλεις ούλλες τες λεπτομέρειες έξω, ουσιαστικά μιλούμεν για το να πιάσεις μιαν πέτραν τζαι να τη σύρεις σε έναν άλλον άνθρωπο, να πιάσεις έναν άνθρωπο να τον χτυπήσεις, όι γιατί σου έκαμεν κάτι, μπορεί να μεν ξέρεις καν τι τον λαλούν, αλλά για να εκτονώσεις τα νεύρα σου.

Τι σόιν άνθρωποι εν τούτοι που μπορούν να κάμουν έτσι πράμαν; Λένε ότι άμαν σε μιαν κοινωνίαν έσιει πολλύν έκφρασην βίας τότε σημαίνει ότι στην κοινωνία υπάρχουν πολλά προβλήματα τζαι οι άνθρωποι εκτονώνουνται τζιαμέ. Εν λαλώ. έσιει βάσην. Αλλά, οι δικοί μας νομίζω σκοτώνουνται τζιαμέ γιατί ΔΕΝ έχουν πολλά προβλήματα. Βία για να σκοτώσουμε την ώρα μας. Εν γελοίον τζαι τραγικόν ταυτόχρονα που στη χώρα μας οι νέοι άνθρωποι παίζουν πετροπόλεμο με την αστυνομία για τη μάππαν, ενώ κάποιοι άλλοι νέοι παίζουν πετροπόλεμον με την αστυνομίαν για την ελευθερίαν τους (εν τζαι μέρα του Πολυτεχνείου σήμερα), για το σύστημαν, που αγανάκτησην για όσα γίνουνται γυρόν τους. Σε έναν τόπον χωρίς προβλήματα σαν το νησίν μας, οι νέοι παίζουν πετροπόλεμον για βλακείες.....

Σώβρακα και φανέλες που λαλούν....

(τζαι σταματάτε να τους λαλείτε ανεγκέφαλους. Έχουν εγκέφαλον, τζι αν δεν τον χρησιμοποιούν εβάλαν τζαι κάποιοι το σιερούιν τους. Τα αρνούθκια εν πάντα χρήσιμα)

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Απορία ΙΙΙ (ελύθην)

πάντα είχα την απορία γιατί στες ταινίες συχνά πυκνά έσιει μια γεναίκα να ξεντύννεται (εντελώς τυχαία) ΑΚΡΙΒΩΣ μπροστά που το παράθυρο, τζαι (εντελώς τυχαία) ναν ορθάνοιχτες οι κουρτίνες, τζαι θορεί την ο απέναντι (ή οι απέναντι ή η απέναντι).
καλά, εσκέφτουμουν, ας πούμεν που ούλλους τους τόπους μπροστά στο παράθυρο εστάθηκε να ξεντυθεί τζαι εν της επέρασεν καν που το μυαλόν ότι έσιει πλάσματα απέναντι να κλείσει τες κουρτίνες;

ε, τωρά που ζω σε πολυκατοικία με άλλες πολυκατοικίες απέναντι, μπορώ να καταλάβω πόσον εύκολα μπορεί να συμβεί κάτι τέθκοιον. σιγά να μεν αθθυμάσαι κάθε φορά να κλείσεις τες κουρτίνες....

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Πότε ξέρεις ότι πρέπει να κόψεις το κάπνισμα

Άμαν είσαι μάνα,

έξω εν ΤΟ ψοφόκρυο, τζαι βρέσιει καλά να' σαι,

αλλά φκαίνεις στο πεζοδρόμιο να καπνίσεις με το καροτσάκι, τζαι για να μεν φάει το μωρούιν σου τα νερά σιεπάζεις το καροτσάκι με έναν μουσιαμμά....


(που εν ολάν οι βέλγικες υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας;;;;;)

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Επιχειρήματα

Εν λλίον καθυστερημένον χρονικά τούτον το πόστ, αλλά τι να κάμω, δαμε στην ξενιθκιάν, εν ακούω τζαι πολλά τες ειδήσεις της Κύπρου. Θκιαβάζω την εφημερίδαν, αλλά πρώτον εν στα ολλανδέζικα τζαι εν καταλάβω τίποτε τζαι δεύτερον εν τα νέα του Βελγίου που γράφει. Εχτές, όμως, άκουα ράδιον τζαι άκουσα για τη συζήτησην που εξεκίνησεν για το θάνατον τζείνου του παιθκιού στον στρατό.

Εν τζαι ήμουν τζιαμέ τζαι προφανώς εν μπορώ να ξέρω τι έγινε τζαι ποιος εν ο πραγματικός λόγος της έκρηξης, μπορεί να έφταιεν τζαι ο άνθρωπος, μπορεί να εφταίαν ένα σωρό άλλα πράματα, εν πιθανόν, εν ξέρω, αλλά κύριε υπουργέ στην πιθανότηταν να οφείλεται το ατύχημαν στο ότι ήταν παλιός ο εξοπλισμός ΔΕΝ απαντάς με τούτα τα επιχειρήματα που άκουσα στο ραδιόφωνο:

1. "εν τζαι γράφουν πάνω ημερομηνία λήξης". Ε, τι ενόμισες, ρε κύριος, ότι εν γάλα να γράφει πάνω την ημερομηνία λήξης;;; Σιγά να μεν σου γράφει τζαι οδηγίες παρασκευής. Το σωστόν επιχείρημαν που θα πείσει το λαό ότι εν εφταίετε ρε μάγκα, θα ήταν κάπως έτσι "εμείς δαμέ στον στρατόν εψάξαμεν το ενδελεχώς τζαι τούτα τα πράγματα δεν έχουν ημερομηνία λήξης, έχουμε τούτα τζαι τούτα τα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασφαλώς". Μπορείς να το πεις τούτον;

2. "Ο ίδιος εξοπλισμός χρησιμοποιείται και απο τον Ελληνικό στρατό". ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Τούτον το επιχείρημαν είναι Α-Κ-Υ-Ρ-Ο, για όλα τα θέματα. Πότε εννά το καταλάβετε;;; Επειδή το κάμνει ο ελληνικός στρατός πρέπει να το κάμουμεν τζι εμείς. Επειδή το ελληνικό σύστημα έχει αποδείξει περίτρανα στο παγκόσμιο ότι είναι ΤΟ καλύτερο σύστημα στον κόσμο και όλες οι χώρες πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμά τους; Επειδή στην Ελλάδα ποτέ δεν κάνουν λάθη; Συγγνώμη, εγώ εν επείστηκα. Κανένας άλλος;

Εισηγούμαι κύριε υπουργέ να έβρετε καινούργια επιχειρήματα αν θέλετε να αποδείξετε στον κόσμο ότι ήταν προσωπικό λάθος. Τζαι άμαν το αποδείξετε, εν θα σας πει κανένας τίποτε, ναι, γίνουνται τζαι λάθη, τραγικά, αλλά γίνουνται. Φυσικά, άμαν τα λάθη επαναλαμβάνονται σημαίνει ότι έννεν τζαι τόσον τυχαίον τζαι κάτι, ίσως, κάτι, πάει λάθος. Για ψάξτε το.

Η δική μου προσωπική εισήγηση είναι να το κλείσουμεν τέλεια το μαχαζίν, τι τον θέλουμε το στρατό; άμαν εν μπορούμεν να χειριστούμεν τον οπλισμόν σαν εν μες την αποθήκην, εννά τον χρησιμοποιήσουμεν τζιόλις;;;

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Του Βοτανικού ο κήπος

Σήμερα στην Leuven (προφέρεται Λε(ου)βεν, αλλά αν είσαι Γάλλος μπορείς να την πεις και Λουβάν(α)), είσιεν ήλιον που το πρωίν, εφώναζεν περίπατο με λλία λόγια. Έτσι ήταν η ιδανική μέρα για να επισκεφτώ το βοτανικό κήπο της πόλης, που το είχαν καμόν. Είχα καμόν το Βοτανικό κήπο του Άμστερνταμ δηλαδής, αλλά ας ένι.


Ότι ήταν πολλά ωραία εν χρειάζεται να το πω, νομίζω. Ενθουσιάστηκα. Γενικώς, είμαι λλίον τύπος του δεντρού και του πρασίνου. Αρέσκει μου πολλά το πράσινο τοπίο ρε παιδί μου (καμία σχέση με τους Ομονοιάτες). Φυσικά, απο βοτανολογία ασχέτου. Αρέσκουν μου να τα θορώ, αλλά ούτε τι τα λαλούν ξέρω, ούτε πόθεν έρκουνται, ούτε τες ιδιότητές τους.

Έτσι η επίσκεψη στο Βοτανικό Κήπο ήταν ιδιαίτερα εκπαιδευτική. Τζαι εκτός που την ομορφκιάν, εκάμαν μου ιδιαίτερην εντύπωσην οι ονομασίες των φυτών. Οι πλείστες στα λατινικά και στα αρχαία ελληνικά βέβαια, αλλά οι πιο μοντέρνες, οι κοινές, της καθομιλουμένης, είχαν πολλύν ενδιαφέρον. Όπως τούτον ας πούμεν.


Ή τούτη η κυρία δαμέ

Έτην:
















Άλλον εντυπωσιακόν όνομαν τζαι φάτσα
















Τα ροδόδεντρα σε διάφορες version, ακόμα τζαι σε version Cosmo, (I am a Cosmo girl, in a Cosmo world)


















Αλλά ρε παιθκιά τα πιο όμορφα που τζι μέσα ήταν τούτα τα θκυό που εν είχαν όνομαν. Γίνεται έτσι πράμαν;;;













Εξανάδετε μπλέ λουλούδι;;


Προσοχή: καμία προσπάθεια να μιμηθώ τον Ασέρα με αυτό το πόστ, εν θα μπορούσα άλλωστε, γιατί προφανώς δεν έχω τέτοια δεινότητα στη φωτογραφική τέχνη, τη βοτανολογική επιστήμη και την ποιητική ευαισθησία του!!!

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Μαθήματα ζωής

Λένε ότι το να ζεις μόνο σου σε μια ξένη χώρα προσφέρει σου πολλά, καινούργιες εμπειρίες, διαφορετικό περιβάλλον, διαφορετικοί άνθρωποι, καινούργιες προκλήσεις, όπως τζαι να το κάμουμεν μαθαίνεις πολλά. Εν τούτα που λαλούμεν μαθήματα ζωής.

Μέσα σε μια εβδομάδα περίπου ζωής στη Leuven έμαθα που λαλείτε πολλά πράματα.

1. Τα φύλλα γλιάζουν. ελάλεν το η σοφή Μ.#2, αλλά αν δεν το ζήσεις που μόνος σου το φύλλον το βρεμένον της βροσιής, σε ποσότητα τύπου χαλί για το πεζοδρόμιο, εν μπορείς να καταλάβεις.

2. Επειδή δεν ακούεις βροχή, επειδή δε βλέπεις βροχή, τούτον εν σημαίνει ότι εν βρέχει. Καθόλου φιλοσοφική θεώρηση φίλε. Η βροχή δαμέ εν τόσο λεπτή, που τα πρώτα 15 λεπτά εν αννοίεις καν ομπρέλα γιατί εν το καταλάβεις ότι βρέχει, τζαι ξαφνικά παρατηράς ότι είσαι πουλλίν βρεμένον, αλλά πάλε εν αννοίεις ομπρέλλα γιατί ο βρεμένος τη βροχή δεν τη φοβάται σωστά;

3. Δεν έχουν όλοι οι ταξιτζίδες του κόσμου τη διακριτική ευγένεια και καλοσύνη των κυπραίων ταξιτζίδων. Έτσι του Βέλγου του ταξιτζή εν του επέρασεν καν που το μυαλό να με βοηθήσει, άφηκεν τα πράματα μου μες τη μέση του δρόμου τζαι έπρεπε να κουβαλήσω μόνη μου ως τον πρώτο όροφο του κτήρίου θκυό βαλίτσες, ένα πάπλωμα, 3 κιλά καρύθκια τζαι ένα βαζούι μαρμελάδα. Δια του λόγου το αληθές.


Ως τζαι η κοπέλα παύλα συγκάτοικος που ζει στην ίδιαν πολυκατοικία με μένα, είδεν με που μακριά, είπεν έναν γαλλικό "όοοο", τάχα "ίντα μπουν τούτα ούλλα που κουβαλάς", αλλά έναν σιέριν εν έδωκεν.

4. Οι γυναίκες μπορούν να είναι στυλάτες, σέξι, και chic, ακόμα τζαι με τόσα ρούχα μες το ψοφόκρυο. Οι άλλες δηλαδή, γιατί εγώ ακόμα τζαι τωρά που εν εσφίξαν οι κρυάδες, είμαι σαν το χαμένο παιδί των Εσκιμώων. Φυσικά εγώ εν ήμουν τούτα ούλλα ούτε στην Κύπρο έτσι τι είχαμε, τι χάσαμε.

5. Την πέτρα κι αν την πλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Την πέτρα εν ξέρω πως τη λαλούν στα ελληνικά (καλαμαρίστικα ελληνικά), αλλά εν τζείνον το πράμαν που κάμνει στο ντους ή στες βρύσες που κάτι που έσιει μέσα στο νερό (κατατοπιστική όπως πάντα). Ε, καλά, εν τζαι είμαι τζαι νοικοτζυρά να ξέρω. Τούτον που ανακάλυψα μετά από ώρες τριψίματος είναι πως όσο κι αν το προσπαθείς δεν...... εν που τζείνην την ημέραν που άλλην καθαριότη στο διαμέρισμα εν έκαμα, so.... μιαν νοικοτζυροσύνην είπα να κάμω τζι εγώ τζαι ούτε τζείνην εν την εκατάφερα.

6. Σαν του μεσογειακούς ανθρώπους εν έσιει. Τελεία και παύλα. Τόσες μέρες σε τούτη την πόλη, αν εξαιρέσεις τους συμφοιτητές/συμφοιτήτριες, καθηγητές και γενικά ανθρώπους του τμήματός μου, οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους εκόψαμεν ρε παιδί μου θκυό-τρεις κουβέντες παραπάνω, ήταν ένας Ιταλός, μια Ιταλίδα τζαι ένας Τούρκος. Οι Βέλγοι πάλε, τίποτε, μηδέν. Καλά εντάξει, μπορεί να πιάννουν ένα 3, έτσι χαριστικά....